Waarom fotografen hun foto’s nabewerken

Er zijn tegenwoordig talloos veel fotografen. Getalenteerde fotografen, en ook wat minder getalenteerde fotografen.

Maar wat onderscheidt de ene fotograaf van de ander? Is het een bepaalde visie? Een andere werkwijze? Het toepassen van een andere techniek? Het gebruiken van andere apparatuur? Of het hebben van een bepaalde nabewerk (edit) stijl?

Nou… allemaal dus. De ene fotograaf is de ander niet. Als je 10 fotografen een en hetzelfde onderwerp laat fotograferen zal op het einde van de streep elke fotograaf een andere foto aanleveren. In deze blog ga ik wat dieper in op het laatste onderwerp, de nabewerking.

De meeste professionele fotografen maken hun foto’s altijd in RAW en niet in JPG. Een bestandstype dat van zichzelf plat en saai oogt maar het voordeel biedt dat er veel meer informatie in de foto zit. Informatie om de foto te kunnen bewerken.

Iedereen bewerkt de foto’s op een andere manier. Er is niemand die eenzelfde foto exact hetzelfde zou kunnen bewerken zonder elkaars instellingen 1 op 1 te kopiëren.

De nabewerking is naast het bepalen van een compositie en het toepassen van lichttechnieken een van de meest cruciale aspecten om een eigen stijl en draai aan de foto’s te geven. Een onbewerkte foto is in 99% van de gevallen simpelweg nog niet af. Het mist bijvoorbeeld kleur, contrast of levendigheid. Er zijn ontelbare manieren en opties om je foto’s te bewerken, en dat is een van de redenen dat fotografen van elkaar verschillen.
Hoe goed iemand ook een beeld kan composeren, als deze de nabewerking niet onder controle heeft zullen de foto’s ook minder zijn.

Het bewerken van foto’s kan in principe eenvoudig zijn, in 10 seconden al kun je een foto bewerken. Maar om een foto te perfectioneren kun je uren bezig zijn met het nabewerken van enkele foto’s. Het kostte mij een paar jaar om een eigen stijl te ontwikkelen waar ik uiteindelijk echt tevreden mee was. En zelfs als je uiteindelijk een stijl hebt ontwikkeld is elke foto anders en zul je altijd elke foto moeten finetunen.

Ik denk dat ik mijn foto’s echt van een andere fotograaf kan onderscheiden puur door de nabewerking en fotografeerstijl. Hoewel het bijzonder moeilijk is om een fotografiestijl te beschrijven denk ik dat ik het over het algemeen zoek in een frisse en kleurrijke stijl met in veel gevallen een 3D look er aan vast.

Hieronder krijg je een kijkje in mijn keuken met het verschil tussen een onbewerkte RAW foto en een nabewerkte foto. Fotografen geven doorgaans nooit zijn of haar RAW files bloot. Puur omdat de nabewerking een deel van de kwaliteiten van de fotograaf laat zien. Een onbewerkte foto is immers niet het uiteindelijke product dat je wil aanleveren.
Ik maak speciaal voor jullie een uitzondering en geef hierbij een vijftal RAW foto’s bloot die ik nooit op deze manier naar een klant zou versturen.

Voor

Na

Voor

Na

Voor

Na

Voor

Na

Voor

Na

Voor de fotograaf deel 1: ‘Hoe fake je het gouden uur?’

Welkom bij het allereerste deel van een nieuwe blog serie! Tot dusverre vertelde ik over mezelf en over de opdrachten die ik fotografeer, maar in deze serie ga ik wat dieper in op de materie. Dit met de bedoeling om jullie kennis te laten maken met een techniek die je misschien nog niet kent. Ik doe mijn best alles in begrijpelijke taal uit te leggen, zodat het zowel voor de beginnende als voor de serieuze fotograaf duidelijk is.

In dit eerste deel van de nieuwe serie ga ik het gouden uur nabootsen.

Canon EOS 5D Mark II | Sigma 35/1.4 Art | 1/640 | f/1.4 | ISO 100

Om het voor iedereen begrijpelijk te houden eerst een uitleg over wat ‘het gouden uur’ precies inhoudt. Het gouden uur is het eerste en laatste uur zonlicht op de dag. Oftewel de zonsopkomst en de zonsondergang. De zon staat in beide gevallen erg laag aan de horizon. Dat levert een heel warm en mooi (goud) licht op. Voor zowel de landschapsfotograaf als de portretfotograaf zijn dit de mooiste momenten van de dag. Het nadeel van het gouden uur is dat het magische moment maximaal 1 uur per dagdeel duurt. En het lukt helaas niet altijd om een fotoshoot op exact dat uurtje plaats te laten vinden. Is er dan een manier om het gouden uur na te bootsen? Ja, dat kan zeker! En dat leg ik haarfijn uit.

Tip: Wil je weten op welke tijden het gouden uur op de dag valt? Check dan www.golden-hour.com

De essentie van het effect is om een goudkleurig rim light te creëren om het onderwerp heen. Daardoor oogt het net alsof de zon achter het onderwerp onder gaat, hierdoor komt het onderwerp los van de achtergrond. Dit kun je dus ook midden op de dag uitvoeren, en zelfs als de zon al onder is. Laten we een van de resultaten als voorbeeld nemen:

Canon EOS 5D Mark II | Canon 85/1.2 L II USM | 1/250 | f/2.0 | ISO 100

Zie je hoe warm en sfeervol deze foto oogt? Het grappige is dat de zon helemaal niet achter de twee modellen staat, de zon staat namelijk aan de andere kant (dus vóór de twee modellen), en schuilt achter een gebouw. Er was totaal geen warm licht aanwezig. Het licht was zelfs vrij koel. Al het goudkleurige licht dat je op de foto ziet voegde ik zelf toe, met slechts een flitser. Hieronder zie je wat de setup van deze foto was.

Je ziet al wel dat je met deze techniek op een vrij eenvoudige manier je foto kan omtoveren tot een sfeervolle en warme zomerse foto.
De flitser zette ik bewust achter het onderwerp om een mooie rim light van de zon na te bootsen. Een directe flits (van de voorkant) zou in dit geval minder mooie resultaten opleveren. Ik gebruikte een 85mm portretlens met een relatief klein diafragma om een mooie wazige achtergrond te krijgen. Dat betekent dat de flitser in dit geval in de Highspeed Sync (HSS) modus moest staan om de sluitertijd aan te kunnen. Om totale controle over de foto te houden fotografeerde ik alles in de ‘M-mode,’ ook de flitser heb ik handmatig ingesteld.
De kleur van het licht bepaalde ik door een kleuren-gel voor de flitser te plaatsen. Deze gels zijn in honderden kleuren verkrijgbaar. Ik heb ervoor gekozen om een Full C.T.S gel (Color Temperature Straw) voor de flitser te plaatsen. Dit is een oranje gekleurde filter met een gele tint erin, in mijn ogen een perfecte kleur om de zon na te bootsen.

Op alle foto’s die ik nu in deze blog heb staan heb ik vrijwel dezelfde opstelling gebruikt. Alleen de instellingen en lenzen kunnen wat verschillen. Hier onder zie je hoe de opstelling er uitziet op locatie.

Canon EOS 5D Mark II | Canon 85/1.2 L II USM | 1/320 | f/1.6 | ISO 100
De flitser nog in beeld

Tips:

  • Als je het effect zo realistisch mogelijk wilt maken, dien je de flitser boven de horizon te positioneren, net als de zon

  • Fotografeer ook eens zonder je zonnekap, dit kan voor de nodige lens-flare zorgen, maar dat geeft in dit geval juist een toffe zomerse look

  • Als je de flitser in de hoek van je foto plaatst zal er nog meer lens-flare optreden. De flitser flitst dan in de camera, dit zorgt voor de nodige artefacten.

Canon EOS 5D Mark II | Canon 85/1.2 L II USM | 1/500 | f/1.8 | ISO 160
Bij deze foto gebruikte ik de lens-flare in mijn voordeel, de flitser stond nog deels in beeld (rechts)

Wil je dit effect zelf nabootsen en ben je opzoek naar de juiste apparatuur? Dan heb je dit in ieder geval nodig:

  • Camera

  • Lens

  • Speedlite of strobe

  • Trigger & eventuele receiver (om de flitser aan te sturen)

  • Lightstand

  • Kleuren gels

Welke apparatuur heb ik gebruikt bij deze foto’s:

  • Canon 5D mark II

  • Canon EF 85/1.2L IIYongnuo 568EXII speedlite

  • Yongnuo 622C-TX & 622C trigger en receiver

  • Goedkope lightstand

  • LEE 441 full C.T.Straw gel (Lijkt op een C.T.O. gel, maar hier zit een gele tint aan)

Als je al een camera en lens in bezit hebt kost het ongeveer €150,- tot €700,- + om de overige apparatuur te verkrijgen. Uiteraard kun je deze apparatuur dan nog voor vele andere flitsdoeleinden gebruiken.
 

Canon EOS 5D Mark II | Canon 85/1.2 L II USM | 1/500 | f/1.6 | ISO 100
Ook voor close-up portretten werkt dit effect prima!

Canon EOS 5D Mark II | Canon 85/1.2 L II USM | 1/640 | f/1.6 | ISO 100
Dezelfde locatie, maar dan een ander standpunt

Bedankt voor het lezen van deze blog! Hopelijk inspireerde ik meerdere fotografen om lekker buiten te gaan fotograferen en nieuwe technieken te gaan gebruiken.
De volledige serie van deze shoot komt binnenkort ook online! 

In deel 2 van ‘Voor de fotograaf’ laat ik zien hoe je een dansvloer belicht met meerdere speedlites! Dus blijf mijn website in de gaten houden!

Wil jij ook zulke foto’s van jezelf of samen met je familie of kinderen? Neem dan contact met mij op, dan houden we nog vóór de winter een toffe shoot! De prijzen staan ook op deze site. Druk op de onderstaande knop om direct een afspraak te maken! Vergeet ook niet mijn Facebook pagina te liken & sharen.

De Tijd Vliegt

Het is al te lang geleden dat ik een blog bericht heb geplaatst. En dat komt vooral omdat ik te weinig tijd heb. Er is nog zó veel te doen. Ik barst van de ideeën maar daar moet ik echt tijd voor vrij maken. 

Dit zijn ook de momenten waar ik terug denk, aan de vorige fotoshoots. Aan de voorbije vakanties, of en hoe ik ben gegroeid in het werk en wat ik in een paar jaar bereikt heb. En hoewel ik tevreden ben over wat er zoal is gebeurd de afgelopen jaren sta ik er van te kijken hoe snel alles gaat. De seizoenen vliegen gewoon voorbij. Zo snel dat ik eigenlijk geen tijd heb gehad om daar bij stil te staan.

Feitelijk zijn er nauwelijks manieren om de tijd even terug te draaien. Maar foto’s is er daar absoluut een van. 

Ik ben geen full-time fotograaf meer bij mijn huidige baan. Ik ben doorgegroeid in het bedrijf en daar ben ik echt bijzonder blij mee. Nu ik niet elke dag meer de camera in mijn handen heb is de drang om vaker zelf op pad te gaan des te groter geworden. Hoe grote fotografie-addict ik ook ben, als je je camera 5 dagen in de week vast hebt is het echt niet erg om hem even te laten liggen in het weekend. Ik ben blij dat ik de afgelopen jaren ook heb kunnen genieten met de fotografie opdrachten die ik met ITOOK heb binnengehaald. Ik hoop dat er nog heel veel mogen volgen. 

Status update
In deze blog wil ik jullie verder alleen nog even mededelen wat ik zoal gedaan heb de laatste tijd en wat jullie van mij kunnen verwachten binnenkort.

Ik ben nu net een week terug van een geweldige reis naar Maleisië & Singapore, hier heb ik een flink aantal foto’s gemaakt, een klein deel hiervan zal in een blog verschijnen op deze website.

In de afgelopen tijd fotografeerde ik ook twee trouwerijen. Deze week volgt nog een derde trouwerij. Ik ben momenteel bezig met de edit van de tweede trouwerij. Van deze trouwerij verschijnt binnen niet al te lange tijd ook een blog. Deze komt ook permanent op de website te staan onder het kopje: Wedding.

Bij de bovenstaande trouwerijen hoort natuurlijk ook een prachtig fotoalbum, ook hier moet ik de komende tijd nog druk mee aan de slag. Ik hoop binnenkort een mooi voorbeeldalbum op de website te zetten zodat je ook achter het computerscherm kan zien wat voor fotoboeken ik aanlever. Mocht je nu al benieuwd zijn hoe zo’n fotoboek eruit ziet dan kun je altijd een afspraak maken. Dan kom ik langs met mijn iPad om je een mooi voorbeeld te laten zien.

Vorige week deed ik ook nog een toffe broer & zus shoot. Ik ga nog even navragen of ik die foto’s ook op de site mag gebruiken, wellicht gaan jullie er een aantal zien.
Omdat deze shoot vrij laat plaats vond heb ik de zon met een externe flitser nagebootst. In mijn ogen leverde dat echt heel toffe resultaten op. Mocht je geïnteresseerd zijn in de fotografie dan komt dat goed uit want ik schrijf binnenkort ook een aparte blog over het ‘namaken’ van de zon.

Nog voor de vakantie (dus alweer een tijdje geleden) gaf ik samen met een collega van Zibber (mijn full-time baan) een leuke portret workshop aan een aantal mede collegae. Naast het feit dat dit een ongelofelijk leuke middag was hoop ik hier binnenkort ook een aantal foto’s te showen en een aantal speerpunten te noemen wat er zoal doorgenomen is. Mocht je iets willen opsteken wat betreft de fotografie, dan kan die blog erg leerzaam zijn.

Daarnaast heb ik nog veel meer leuke ideeën die ik kwijt kan in een leuke blog maar die zien jullie vanzelf wel…

NEPAL 2015 - part II

Welkom bij deel twee van de foto-blog van mijn afgelopen reis naar Nepal. In deel 1 vertelde ik over het begin van onze reis. In dit deel gaan we in chronologie verder. Met een van de meest indrukwekkende delen van de reis, namelijk de trek.

De trek
Nepal staat bekend om de talrijke en heel diverse bezienswaardigheden: de geboorteplaats van de Budha, de drukke stad Kathmandu, de bijzondere tempels, de gekleurde vlaggetjes, maar bovenal het Himalaya gebergte. De Himalaya is een grote bergketen, waarvan de Mount Everest de hoogste bergtop heeft. Nepal is een van dé landen waar je moet wezen als je van bergbeklimmen houdt. En ook wij, vier jonge mannen, wilden dit een keer meemaken.

Het Mount Everest gedeelte hebben we toch maar overgeslagen, aangezien je het daar niet redt zonder professionele klimapparatuur, zuurstofflessen en een enorme ‘berg’ aan ervaring. We besloten om een andere trekking te maken, namelijk door het Annapurna gebergte. Dit is een bergketen met reuzen tot 7.937 meter hoogte (Everest = 8.848m.). 

Ik moet bekennen dat ik het een ietwat spannende gedachte vond: een trekking maken door een gebergte die maar liefst 11 dagen zou duren, waarvan elf dagen bijna full-time klimmen en 10 nachten slapen in weinig comfortabele Tea Houses. Mijn rugzak was al voor 70% gevuld met mijn camera gear dus er was weinig ruimte over voor kleding. Kan ik het wel aan als Hollander die vrijwel het hele jaar net boven zeeniveau leeft? Of, hadden wij al voldoende ervaring met de tweedaagse trekking door het ‘Yellow Mountain’ gebergte in China twee jaar geleden?

A.B.C.
Op 11 augustus was het zover, de trek begon. We waren nog niet helemaal bijgekomen van de dag ervoor, waar we een erg gave paraglide tour maakten vlakbij Pokhara, maar om 9:00 uur stonden we in de startblokken voor de trek naar het Annapurna Base Camp (ABC).

Meteen aan het begin van de trek was ik al helemaal enthousiast, want de landschappen waren per direct ongelofelijk mooi. Het was een verrassend groene bedoening, iets dat ik niet had verwacht, aangezien elke foto die je op google ziet meer uit sneeuw bestaat als gras.

Ik kan een heel lang verhaal schrijven over hoe de trek was, maar dit is echt zo’n ervaring die je echt zelf meegemaakt moet hebben om te beseffen wat het inhoudt.

De trek was uiteindelijk voor ons goed te doen. Het was bijna 130 kilometer stijgen en dalen door soms erg barre omstandigheden. Helemaal doorweekt wandelen met een hele reeks blaren onder je voeten, over half weggespoelde smalle paden (landslides), met tientallen bloedzuigers aan je enkels, dat liet ons soms wel eens denken waar we in godsnaam mee bezig waren. We moesten voor ons doen best beperkt leven tijdens deze dagen waarop we alleen vies water dronken en simpel voedsel naar binnen werkten.

Al met al heb ik geen een dag spijt gehad van deze trek. Het was echt een van de mooiste ervaringen die ik ooit op heb gedaan. Het was werkelijk prachtig. Elke dag was compleet anders. De ene dag liepen we door een soort jungle en de andere dag liepen we constant langs een rivier met de meest prachtige watervallen. Maar er waren ook dagen waarop we door een bergdal liepen waar we door de mist geen uitzicht hadden.

Het allermooiste moment van de trek was ook écht de top. Na vier dagen flink klimmen en dalen kwamen we lichtelijk vermoeid aan op de ABC (4130m hoogte) waar eigenlijk maar weinig te zien was. We zaten midden in de wolken. Iets dat ik erg jammer vond, want ik had graag willen zien waar we ons bevonden. Er was minder zuurstof aanwezig, waardoor je bij een klein sprintje al compleet buiten adem was. Het slapen verliep daarom ook maar matig. Rond 5:30 werden we door de gids wakker geroepen. Doodmoe en chagrijnig trokken we onze bergschoenen weer aan. De gids was dolenthousiast. Wij begrepen nog niet waarom, maar we moesten eruit. Toen we de deur uit stapten beseften we waarom… WAUW! 

Het was bizar, maar ik werd zelfs lichtelijk emotioneel van wat we zagen. Holyshit wat een uitzicht! (Zie eerste foto) In een klap zie je waar we al die dagen op hadden gelopen. Dit moet een van de mooiste landschappen zijn. Een landschap dat met geen pen te beschrijven is, een landschap dat zelfs op de foto nog niet helemaal tot zijn recht komt. De mist die er gister hing was verdwenen en dan sta je daar als klein mens tussen de giganten van de aarde. De ochtenddauw stond nog in het hoge gras en overal om je heen zag je prachtig besneeuwde bergen. Ik greep naar mijn camera en schoot enorm enthousiast om me heen. Elke hoek was adembenemend.

Helaas duurde het schouwspel van de zonsopkomst slechts 5 minuten waarna een nieuwe laag mist het dal in kwam rollen. Het waren de 5 mooiste minuten die ik ooit heb gezien. Lichtelijk teleurgesteld en half onder de adrenaline begonnen we aan ons ontbijt. Verdomme, waarom maar 5 minuten… 

Het was weer tijd om te gaan, tijd voor de terugreis. De terugreis zou 3 dagen duren, waarvan dag een een zware zou zijn, dus we moesten vroeg op pad. Maar we hadden geluk, net voordat we vertrokken verdween de mistbank weer, waardoor we een extra kwartier van het uitzicht mochten genieten.

Drie dagen later kwamen we weer aan in het plaatsje waar we waren begonnen. We did it! De gids vertelde ons nog dat we de trek in recordtempo hadden gelopen. Zeven dagen! Terwijl we onderweg mensen tegen kwamen die er negen en elf dagen over deden.

Pokhara
Direct na de trek toen we weer terug in Pokhara kwamen kregen we een vol bord met een lokaal topgerecht genaamd Dhido. We keken trots terug op een waanzinnige ervaring. In een van de mooiste landschappen die ik ooit heb gezien.

Met nog tien dagen te gaan in de vakantie was er nog voldoende te doen. Die tien dagen besloten we vooral meer van de cultuur te proeven. 

In het laatste deel van dit foto-reisverslag gaan we onder andere Bhaktapur in waar ik me vooral heb gericht op portretten. Dit deel komt uiteraard ook hier in de blog te staan, vol met foto’s!
Zie hier onder de link naar het vorige deel.

De Pure Keuken

Twee weken geleden kreeg ik het verzoek om mijn buurman (De Pure Keuken) goed op de foto te zetten. Een gezellig eet-feestcafé op het terrein van Fort Isabella te Vught.

De bedrijfsleider wilde graag een aantal foto’s hebben die een mooi sfeertje neer zetten maar ook genoeg overzicht boden.

Omdat De Pure Keuken een vintage uiterlijk heeft, besloot ik om de foto’s ook een vintage uitstraling te geven.

De Pure Keuken heeft uiteindelijk zo’n 25/30 foto’s op haar website gezet.
De meeste foto’s staan op deze pagina http://www.depurekeuken.nl/fotos/, de rest staat elders op de site.

Bij deze shoot heb ik gebruik gemaakt van een Full-Frame 6D camera in combinatie met de Canon 16-35/4.0L IS en de detailshots zijn gemaakt met de Canon 85/1.2LII of de Canon 70-200/2.8 L IS II. De hoogtefoto’s heb ik gemaakt met een Photomast. Hier schrijf ik ongetwijfeld nog een aparte blog over.